Tarih bizim oyun alanımız diyen Ubisoft, işin cılkını mı çıkartıyor acaba? Taa Assassin’s Creed Brotherhood döneminde geliştirilmeye başlayan Assassin’s Creed Unity, duyurulduğu andan itibaren serinin takipçileri tarafından sabırsızlıkla beklenmeye başladı. Öyle ki sinematikler ve oynanış videolarındaki sunumlar vesilesiyle bu seriye adım atmayanları da cezbetti. Oyunun raflarda yerini almasıyla ilk önce konsollar cephesinden isyan sesleri yükseldi, akabinde PC kullanıcıları tırpan ve meşaleler ile forumlardaki Ubisoft/Assassin’s Creed konularının kapısına dayandı. Peki ne oldu da bu sükseli ilerleyiş Assassin’s Creed Unity’nin senaryosundaki gibi bir ihtilal durumuna dönüştü?
Assassin’s Creed Unity, oyuncuları İhtilal Fransa’sına götürerek ihtilali yaşamanıza vesile oluyor. Unity ile zaman ve mekan gibi yönettiğimiz karakter de değişiyor. Arno Victor Dorian! Ezio’yu çok anacaksınız, daha fazla bir şey demiyorum… Oyun satışa çıkmadan önce genel kanı Fransız İhtilali’nin gerçekleşmesi ile alakalı işler yapacağız ve en sonunda bu vaka vuku bulacak şeklinde idi. Lakin sanılanın aksine Unity’de İhtilal öncesi ve sonrasında geçen uzun bir tarihi aralıkta mücadele ediyoruz. Birçok kişi İhtilal 1789’da oldu bitti sanır ama bu ihtilal öyle birkaç günlük bir durum değildir. İhtilal faz faz devam etmiş, yıllar sürmüş ve bir sürü vaka ile tamamlanmıştır. Oyunda Bastille Hapishanesi Baskını ve XVI. Louis’in idamı dahil nice tarihi vakaya tanıklık ediyoruz.
Assassin’s Creed Unity yeni nesildeki ilk Assassin’s Creed oyunu olduğu için büyük yenilikleri barındırmak zorundaydı. Bunun bilincinde olan yapımcılar yıllar boyunca eleştirilen birçok mevzuyu, vakit de var diyerek, Unity’de olmaması için çabalamışlar. Uygulamada başarılı oldukları yanlar kadar sınıfta kaldıkları yerler de var. Bardağın hem dolu hem de boş tarafına bakacağız şimdi.
Assassin’s Creed Unity Sistem Gereksinimleri
Öncelikle oyunun büyük bir bölümünde meşgul olduğumuz free-run ya da parkour kısmına değinelim. Zemin çatı demeden koşturan karakterimizi yönetirken tırmanma ve iniş için ayrı iki tuşa basmamız gerekiyor. Evet, iniş, yanlış okumadınız. Artık zemine doğru daha seri iniyoruz ve bunu da oldukça artistik yapıyoruz. Kısacası iyice casual hale gelen, oyuncuyu tembelleştiren kombinasyonlar değişikliğe uğramış. Fakat burada bir ilerleme olduğu gibi gerileme de var. Özellikle çatı veya çatılara çıkılacak yerlerde akıcı bir şekilde davranması gereken karakterimiz, adeta önünde görünmez duvar varmış gibi yer yer duraklıyor. Görevler arası “özgürce” dolaştığımız anlarda bu durmalar çok göze batmıyor ama bir görevdeyseniz hele ki o görevin patlamasına neden olduysa bu teklemeler işte o zaman çıldırıyorsunuz. Bu gibi anlarda yeniden komut vermek gerekiyor ki kimi zaman karakter hareket etmemekte direniyor.
Hazır kombinasyon dedik koşmaktan sonra en çok yaptığımız şeye, dövüşe değinelim. Çok kolay dedik dedik bak ne oldu şimdi? Oyunu zorlaştıralım, karakter ölümsüz bir dövüş ustası gibi aynı anda onlarca adamı tokatlamasın diye büyük değişikliklere gidilmiş. Ama ilerleneceğine burada büyük gerilemeler olduğunu görmekteyiz. Birden fazla kişi ile dövüşürken blok ve ani kaçış hareketleriyle saldırıları bertaraf edebiliyoruz. Lakin bunları yapmak için çok kısa bir süremiz var. Eğer dodge ve block’ta saliselik bir gecikme olursa ciddi hasar yiyorsunuz. Can barınızda 2 diş var diye güvenmeyin, o iki dişi götürecek bir balta darbesi fatality yemenize sebep oluyor. Düşmanlar beklemiyor, ağır hasar veriyor, canları sizinkinden fazla, ataklarınızı bloklayabiliyor ve karşı atak yapabiliyor. Kısacası dövüşler zorlaşmış. Bu iyi, oyun sizi hakikaten gizlenerek iş yapmaya itiyor.
Dövüşler zorlaşmış, tamam, peki ya gerileme? Dövüşlerde artık sadece bir yakın temas silahı kullanabiliyoruz. Çeşit işi bitmiş durumda. Eski serilerdeki istediğiniz an hançer, saklı bıçak, kılıç, ağır bir silah + menzil silah kullanma Unity ile sona ermiş durumda. Düşmanın silahını alamıyorsunuz, zevkine yumruğa geçip adam tokatlayamıyorsunuz. Yahu sizden kimse eskrim oyunu istemedi, sadece biraz daha zorlaşsın istedik oyun. Neden var olan o güzelim dövüş dinamiklerinde geri gittin? Tüfek kullanmak mı istiyorsunuz? O halde kılıcı unutun. Balta mı kullanmak istiyorsunuz? Kılıcı unutun. Kılıç mı kullanmak istiyorsunuz? Diğer kullanmak istediğiniz teçhizatı unutun. Suikast dışında hidden blade’i unutun. Yırmık atma yok artık… Ek olarak dövüş başladığında oyun hantallaşıyor, siz aslında ustaca karşılık dahi verseniz anlamsızca ölüyorsunuz. Ek olarak zaman zaman düşmana kitlenme sorunu ve benzeri buglar yüzünden çileden çıkıyorsunuz.
Teçhizat dedik buradan devam edelim, gerileme olmayan bir yeniliğe değinelim. Arno’yu giydirebileceğiniz zengin bir kostüm içeriği var oyunda. Setler dışında kostümlerin birbirine karıştırarak ortaya kendi tarzınızı çıkartabilirsiniz. Renkler de ayarlanıyor. Silahlar da aynı şekilde bolluk gösteriyor. Tüfek, tabanca, kılıç, balta ve mızrak kategorilerinde de hatırı sayılır çeşitlilik var. Ayrıca her silahın özelliğini görebiliyor, elde ettiğiniz puanlarla da bu silahları güçlendirebiliyorsunuz. Yani görünüşünü beğendiğiniz güçsüz bir silahı artık değiştirmek zorunda değilsiniz. Kısacası Assassin’s Creed Unity, karakterinizi daha çok seçenekle özelleştirmenize olanak sağlıyor.
Sadece kostüm ve teçhizat cephesinde değil, Arno’yu suikastçı profilinin geliştirilme durumu da söz konusu. Daha önceki serilerde bir çok yetiyi silahlara kavuşur kavuşmaz adeta daha önce biliyormuş gibi hemen uygulayabiliyorduk. Unity’de ise senaryo ilerledikçe ve görevler yaptıkça çeşitli suikastçı özelliklerini aktif ediyoruz. Örneğin aynı anda iki kişiye suikast işini başta yapamıyorsunuz… Ayrıca can barımızı ve silah kullanma çeşitliliğimizi yine bu şekilde artırıyoruz. Ama RPG öğelerinin bu kadar sığ olması bu cast listesine yakışmıyor. Evet, bir özellik ağacı var, var ama “var” demek için eklenmiş gibi… Oyunda biri para olmak üzere toplamda dört adet puan türünü biriktirmekteyiz. Para yan görev yapmazsanız zor toplarsınız benden demesi. Malzemelere de hakikaten ihtiyaç var. Para bence Assassin’s Creed Black Flag’taki kadar olmasa da gayet değerli bu oyunda. Diğer üç puanla da yukarıda izah ettiğim özelliklerinizi aktif ediyor ve teçhizatlarınızı geliştiriyorsunuz.
Koşu, dövüş ve donanım ne için? Dava, görev için? Arno kimdir ve senaryo nasıl, görevler nasıl? Açıkçası senaryonun tek başına sığ kaldığını düşünüyorum. İyice o mistik havadan uzaklaşılmış. Arno da Edward gibi aslında çok istemeden bu mücadeleye dahil oluyor. Kişilik olarak alelade biri, kesinlikle özümsemedim. Kimdir necidir bilgi vermek istemiyorum çünkü bunu kendiniz öğrenirseniz daha sürükleyici olacaktır. Oyunda serinin merkezindeki suikastçı ve tapınakçı mücadelesi devam etse de çok farklı bir koldan bunu sürdürüyor. Günümüzde geçen bölümleri de “Ulan bu oyun LOST gibi patlamasın” dedirtecek cinsten sığ ve son oyundan kopuk seyrediyor. Ha oynatıyor mu kendini? Oynatıyor ama mumla arıyorum ilk oyunların o kült ortamını. Senaryo hatırı sayılır derecede uzun ama açıkçası tatmin olmadım. Yan görevler ise sürüsüne bereket denilecek kadar çok. Ayrıca yan görevler kadar toplama ve bulmaca görevlerinde de artış var. Artış yapan görevler arasında bilindik uğraşlar gibi yeni oynanış dinamiklerine sahip dedektiflik (murder mystery) görevleri gibi farklılık arz edenler de var. Hele Helix Rift görevleri… Dönemler arası gidiş gelişler hakikaten eğlenceliler… Yani neredeyse birebir oyuna eklenen Paris’in haritası açtığınızda, o koca alan işaretlerden zar zor seçiliyor, o derece bolluk söz konusu…
Eğer bu bolluk sizi sıkar ve hakikaten vaktim yok derseniz Ubisoft’un Black Flag’ta test ettiği mikro ödeme sisteminin Unity sürümüne, Helix sistemine başvurabilirsiniz. Gerçek para ile elde ettiğiniz Helix kredileriyle oyun içerisinde çok çok çok pahalı olan teçhizatları daha az helix kredileriyle elde edebiliyorsunuz ya da belli bir süreliğine gizlilik ve dayanıklılık gibi özellikleri güçlendirerek görevlerde daha geç fark edilip savaşlarda da daha az hasar alıyorsunuz. Ama bu mikro ödeme kısmına ben hiç şans tanımıyorum, hiç ihtiyacım olmadı. Ama Assassin’s Creed IV Black Flag’ta gizli sandıkların yerini gösteren haritaları aramak yerine işte bu kutuları göstermeyi aktif eden özel paketleri satın alan arkadaşlarım var. Demek ki ihtiyaç/talep var ama açıkçası DLC ve Season Pack denen saçmalıklar varken bir de böylesine mikro ödeme sistemlerinin yavaşça oyunlarımıza sokulmasından hiç de memnun değilim.
Ana görevlerde sıra hedefleri indirmeye geldiğinde işinizi özgürce kendi tarzınızla hallediyorsunuz. İşte bu harika bir şey. Arno’nun önceki komuta ettiğimiz suikastçılara göre çok özel bir yetisi var. Hedefe varmadan önce çevreye odaklanarak işini en kolay şekilde nasıl halledeceğinin haritasını çıkartıyor. Bu ne demek? Malikanenin birinde bir odada duran tapınakçıyı öldürmeniz lazım. Bu odaya ulaşmak için kömürlükten, balkondan, çatıdan ya da ana kapıdan giriş yapabilirsiniz. Özgürsünüz. Lakin en iyisi sessiz, çabuk ve çevreyi tedirgin etmeden olanı. İşte Arno size bu yolun ipucunu veriyor. Mesela bir bölümde profilini çizdiğim tarzda bir göreve denk geldim. Uzun yolu yorucuydu, kısa yolu ise bir malikane görevlisine rüşvet vermem sonucu içeriden açılacak bir pencere sağlıyordu. Param olmadığı için mecbur uzun yoldan işimi hallettim. Bazı görevler sizi dumur da edebiliyor. O kadar yol tepiyorsunuz, çatışmadan çıkıyorsunuz açmanız gereken kitli bir kapıya gelip takılıyorsunuz. Maymuncukları yanınızdan eksik etmeyin, kitli kapı ve sandıklara bol bol rastlayacaksınız…
Paris demişken atmosferi es geçmeyelim. Paris’e gitmek için kasmaya gerek yok. Assassin’s Creed Unity alın yeter. Oyunda Versay ve Paris olmak üzere iki mekan var. Versay’da pek işimiz yok, oyunun %99’u Paris’te geçiyor. Başka bir yere de gitmiyoruz. Paris yer altı ve üstü ile neredeyse gerçekte olduğu gibi oyuna eklenmiş. Sokaklarda insanlardan adım atılmıyor, çatılarda bir tek biz yokuz… Etraf tarihi eserlerle dolu. Neredeyse içine girilmeyen mekan kalmamış. İnsanlar arasındaki sınıf farkı bölgelere göre farklılık sergilediği gibi her sokakta da bu durum açıkça görülüyor. Bir sokakta halk birbirini yerken diğer sokakta müzik eşliğinden dans ediliyor. İhtilal ortamı son derece iyi yansıtılmış. Devlet binalarının önlerinde yüz ve hatta binlerce insandan oluşan eylemcilerden geçilmiyor. Siz işinizle ilgilenirken arkadan sürekli top ve tüfek sesi duyuyorsunuz. Sokak ortasında hırsızlık yapana, insanları infaz edene, itişip kakışana, dövülmek/öldürülmek üzere insanları sürükleyenlere ve daha nice işle uğraşanlara rastlıyorsunuz. En etkileyicisi ise giyotinle idam edilenleri izlemekti…
Sizin dışınızda yaşayan bir şehir kesinlikle var. Atmosferin bu cephesi kadar tasarım cephesinde de bir muazzamlık söz konusu. Paris’teki tarihi yapılar kadar sokak aralarında bol bol içine girilebilen binalar da var. Bu binaların kimisi kitli kimisi umuma açık mekanlar. İş yerleri, toplantı salonları veya terkedilmiş evler. Kimisi dolu, kimisi boş. Genelde çoğu da farklılık arz ediyor. Birbirine benzemiyor. Bu arada scripted bina geçişleri yok. Hatırlayın Assassin’s Creed III ve IV’te bir bina içerisine girildiğinde karakter otomatik diğer girişten çıkardı. Burada öyle bir şey söz konusu değil. Özellikle tarihi mekanların, örneğin sarayların iç dizaynı ve diğer içine girilebilir mekanların tasarımları için ciddi emeğin harcandığını görür görmez anlıyorsunuz. Oyunun bence en başarılı yanı Paris! Fransızlar eriye eriye oynuyorlardır bu oyunu, ne yazk ki Assassin’s Creed Revelations’ta bizler böyle bir moda girmedik. Başta Fransız oyuncular olmak üzere Paris ile alakası olanlar bu oyunu, tabiri caiz ise, ağızlarında sular aka aka oynayacak.
Paris ve halk dedik, yapay zekayı da es geçmeyelim. Burada tatmin olduğumu söyleyemem. Zira çevre ne kadar kalabalık da olsa, insanlar sizin dışınızda farklı birçok faaliyet ile meşgul olsa da size karşı çok tepkisizler. Yahu 5-6 katlı bir binada oturuyorsunuz, eşinizle sohbet ederken camdan biri girse ne yaparsınız? Zerre tepki almadığım ya da alakasız tepkiler aldığım anlar oldu. Ama genelde tepki yok. Tepki ne zaman var? Kılıç kınından çıktığı anda anca bir şeyler oluyor. Düşmanların yapay zekası da acımasız, çok alakasız yerlerden görülebiliyor veya görür bu dediğiniz yerlerde de görünmüyorsunuz. Bir acayiplik var ama bence gayet rahatsız edici, yani iyi. Siz ne kadar hırs yapıp bodoslama dalacam derseniz sanki yapay zeka o kadar güçleniyor. Yok arkadaşlar, hakikaten gölgelere bürünmezseniz sıkıla sıkıla oynarsınız bu oyunu.
Şimdi sıra geldi en merak edilen bölüme. Oyunun çevrimiçi kısmında hatırı sayılır içerikler sunuluyor oyuncuya. Co-op’a geçmeden önce çevrede toplanması gereken eşya ve açılması gereken sandıklara değineceğim. Kitli ve normal sandıkların yanı sıra initiate ve nomad sandıklar mevcut. Initiate, Assassin’s Creed Black Flag ile tanıdığımız bir interaktif internet sitesi. Bu site sizin profilinizi tutuyor. Assassin’s Creed II ile Unity dahil olmak üzere neredeyse bütün oyunlarla bağlantılı bu profil. Site size oyun içi görevler veriyor veya var olan görevlerin tamamlanmasını istiyor. Bu istekler sonucunda ve hatta oyunlardaki senaryo ilerleyişine göre sitedeki profiliniz seviye atlıyor. İşte initiate sandıkları bu seviyeye göre açılabiliyor. Nomad sandıklar ise yeni gelen Unity uygulamasının vesilesi ile elde ediliyor.
Gelelim asıl çevirimiçi (online) içeriğe. Oyunda kendi suikastçı kulübünüzü kurarak şehrin belli yerlerden kulübünüze üsler edinebiliyorsunuz. Kulüp kurulunca görevler geliyor. Görevler elbette para puan demek. Ayrıca Ubisoft, kulüplere özel yeni içeriklerin yolda olduğunu söylüyor. Oyun içi kazanımların yanı sıra kulüp üyelerinizle daha istikrarlı bir beraberlik sergiliyorsunuz. Oyundaki çeşitli görevleri en fazla 4 en az 1 arkadaşınızla tamamlayabiliyorsunuz. Oyunda dövüşlerin zor olduğunu söylemiştim. Co-op görevlerde bu durum kendini daha iyi hissettiriyor. 3’ten fazla, seviye olarak da yüksek, düşmanların ortasına düştüyseniz vay halinize. Birine odaklandığınızda diğerinin saldırması yetmiyormuş gibi bir diğeri de size ateş ediyor. Co-op’ta lag sorunları ve çeşitli buglar gördüm. Bunlar aşılır, en kötüsü alelade insanlarla oynamak. Siz roleplaying yapmak istiyorsunuz ama yanınıza gelen adam ramboluk yapıyor. O yüzden tanıdıklarınızla takılırsanız çok zevk alabilirsiniz. Kulüpler de işte bunun için var! Çevirimiçi içerik bu kadar. O bilinen multiplayer modu Unity’de yok. Co-op ve çevrimiçi toplanabilen eşyalar dışında başka içerik yok.
Şimdi sıra geldi oyunun patladığı kısımlara. Başta teknik yapı sıkıntılı! Bir forumda yazmışlar “coder diye maymun mu çalıştırıyorlar” diye, sitem etmişler. Hakikaten böyle rezillik olmaz. En iyi sistemlerde dahi anlamsız FPS düşmeleri yaşanıyor. Yahu konsolda bir oyun 20-25 FPS’de çalışır mı? Konsolun amacı ne? Ek olarak bir sürü bug ve glitch… Koşarken durmalar, haritanın dışına çıkmalar, açık alan yerine kapalı alanda FPS düşüşleri, kapatılamayan neredeyse herkes için geçerli gereksiz tel tel sallanan saç efekti, NPC’lerin garip hareketleri, tepksiz ve iletişime geçilemeyen hayvanlar, iğrenç ölüm animasyonları vs… Ses tarafında ise hiç aksan yok. Herkes York’ta yetişmiş gibi İngilizce konuşuyor. Arada birkaç Fransızca kelime Fransızca orijinal hali ile duyuluyor ama kesinlikle diyaloglar önceki serilerin seviyesine yetişemez.
Gizlilik öğelerine ne demeli? Assassin’s Creed IV Black Flag’ta daha iyi gizleniyorduk. Unity’de ise sırf saklanarak (cover) menzil silahları kullanabilme dışında başka bir yenilik yok. Eğilme, köşelere yaslanma ve bazı kabin/dolapların içlerine girme dışında başka hiçbir gizlilik öğesi yok. Bu yaslanma/siper alma sistemi de her yerde işlemiyor. Bozuk yani. Bir görevde çatıdaki bacanın iki yanına cover yapabilirken diğer kalan iki yanına yapamadım mesela. Ama her şekilde görünebileceğim bir sandalyeye cover yapabiliyorum… Ayrıca bu cephede en kızdığım husus ıslık çalmanın olmayışı. Bir görevde samanlık içerisindeyken iki kişiyi hakla diyordu ama hiçbir düşman yanıma yaklaşmıyordu. Black Flag’ta olsa ıslık çalarak dikkat çekiyorduk. Unity’de bu özellik yok…. Hadi teknik ekip maymun gibi, test ekibi ne halt yiyordu? Bu oyunu hiç mi oynamadınız yahu? Taaaaa Brotherhood zamanından bugüne kadar ne yaptı bu ekip? Muhteşem yükselişin muhteşem tökezlemesi. Oyun alanınız tarihten hiç tecrübe edinmemişsiniz Ubicübülükler…
Haykırılacak çok şey var ama bu kadar özetlemek yeterli. Topa tutmanın dışında övülecek yanlar ise Paris paragrafında değindiğim muazzam atmosfer hususunu yeniden buradan dillendirmek istiyorum. Grafikler hakikaten ayarlar köklenince gözlere bayram ettirecek cinsten bir hale bürünüyor. Yer yer bulutlu olan havanın bir mekanı gölgede bırakması, bir başka mekanın ise güneş ışığı alması + bir de yağmur yağdı mı offf. Gerçekte en sevdiğim ortamı bu oyunda yaşama talihine eriştim. Havada dans eden bulutlar, hafif çiseleyen yağmur ve ufukta batmakta olan güneş… İşte böyle bir ortamda buram buram tarih kokan bir şehrin tepesindeyim ve arkada harika bir tını… Unity “ah be Ubisoft” dediriyor…
Assassin’s Creed Unity için “Mehteran takımı gibi oyunsun!” diyebiliriz. Assassin’s Creed serisi iki ileri bir geri adım atmış durumda. Uzun süredir istediğimiz içerikleri barındırması bir yana, kesinlikle vazgeçmeyeceğimiz özellikleri de bünyesinden çıkarmış. Bir de bunun üzerine Ubisoft gibi bir deve yakışmayacak teknik sıkıntılar dudak ısırtıyor, diş sıktırtıyor. Assassin’s Creed Unity’yi şu an için çekirdek kitle, yani serinin takipçileri ve müptelaları dışındaki oyuncu topluluğuna öneremem. Bunu yapmam için köklü yamalanma süreçlerinin bitmesi lazım. Ama Assassin’s Creed severler ise bu coğrafyanın gelinlerinden farksız hareket edecektir, hani “Hem ağlarım, hem giderim” derler ya, işte biz (ben de dahilim) ne yazık ki hem kızarız hem oynarız modundayız…
Bu içerik Oyun Fest’in Assassin’s Creed Unity İnceleme başlığından alıntıdır.
